ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ 2

Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες, Το χάρτινο σπίτι, μυθιστόρημα, μτφρ. Λένα Φραγκοπούλου, Πατάκης, Αθήνα 2004, 107 σ.

Αφιερωμένο στην Mafalda

Βραβευμένο όχι άδικα, πολυδιαβασμένο πλατιά, πολυεκδομένο και πολυμεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες έτσι ώστε πολλοί να μοιράζονται άλλη μια περιπέτεια ανθρώπων και βιβλίων. Ανθρώπων που γνωρίζονται χάρη σε βιβλία, βιβλίων που παρεμβάλλονται στη σκέψη των ανθρώπων και ανθρώπων «που αλλάζουν το πεπρωμένο των βιβλίων», όπως γράφει ο Ντομίνγκες (σ. 83).

Από το ξεκίνημά της αφήγησης τα βιβλία παρουσιάζονται με διπλή υπόσταση: την του περιεχομένου τους, πνευματική, και την φυσική τους διάσταση, με τον όγκο τους, το βάρος τους. Αυτή η φυσική παρουσία των βιβλίων μπορεί να επηρεάζει, να έχει συνέπειες και να δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα στους ανθρώπους. Τραυματίζουν αν πέσουν πάνω σε κεφάλια, σπάνε πόδια, γεμίζουν ασφυκτικά το ζωτικό χώρο των ανθρώπων. Έχουν και μικρότερες καθημερινές χρήσεις είναι αλήθεια στηρίζουν σπασμένα αντικείμενα, ισιώνουν ανάμεσα στις σελίδες τους, κρύβουν άλλα πολύτιμα χαρτιά. Αν τα βιβλία είναι επικίνδυνα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ένα μοτίβο που έρχεται και επανέρχεται από διαφορετικές κατευθύνσεις και στιγμές, μοιάζει να βασανίζει και μάλλον είναι μια μεγάλη κουβέντα που θα είναι ενδιαφέρουσα όταν καταπιαστούμε με αυτήν.

Ο συγγραφέας διηγείται σε πρώτο πρόσωπο την εμπλοκή του σε μια παράλληλη ιστορία που γίνεται συνεχώς λόγος για βιβλία και ακόμα περισσότερα βιβλία από το νοτιαμερικανό ημισφαίριο, από την αγγλοσαξονική παράδοση και την κλασική γραμματεία με πινελιές από την παραγωγή του υπόλοιπου πλανήτη (παρών και ο Ζορμπάς). Ακολουθεί τα βήματα της ηρωίδας του Μπλούμα Λέννον που την πατάει ένα αυτοκίνητο ενώ περπατάει διαβάζοντας ποίηση μόλις στην πρώτη παράγραφο, αφήνοντας πίσω της ένα μυστήριο. Ένας φάκελος που περιέχει το βιβλίο του Τζόζεφ Κόνραντ Γραμμή Σκιάς, με δική της αφιέρωση, και ίχνη τσιμέντου στα εξώφυλλα, φτάνει στα χέρια του, μετά τον θάνατό της. Θα προσπαθήσει να μάθει την περιπέτεια του βιβλίου. Θα μοιραστεί τον τρόπο που προσπαθεί να πλησιάσει την καρδιά της ιστορίας, σαν αστυνομικό μυθιστόρημα και συγχρόνως μια ιστορία δικαίωσης της μνήμης. Παράλληλα, θα καταθέσει τις σκέψεις του για τις τυπωμένες σελίδες των βιβλίων, τις σελίδες που είναι και εικόνες-ζωγραφιές με τα τυπογραφικά τους στοιχεία, τις αναλογίες τους, τα περιθώρια, την ποιότητα του χαρτιού, τις μύριες λεπτομέρειές τους που τις συνθέτουν. Τον ρυθμό της όποιας γλώσσας που αποτυπώνεται οπτικά. Τις φωνές που κλείνονται στο μελάνι. Λέξεις δεμένες στον καμβά του χαρτιού. Τα βιβλιοπωλεία και οι βιβλιοθήκες, αποικίες προσωπικών επιλογών, κομματιών του κάθε εαυτού, είναι ζωντανοί οργανισμοί με ψυχή. Το ένα διάβασμα οδηγεί στο επόμενο, και τα βιβλία δένονται μεταξύ τους με σκοτεινούς συγγενικούς δεσμούς. Ο τρόπος που φερόμαστε σε αυτά, αν αφήνουμε τα σημάδια μας επίτηδες, με κάποιο σκεπτικό στο χάρτινο δέρμα τους ή τα αγιοποιούμε.

Ο συγγραφέας ξετυλίγει το κουβάρι των ενδείξεων, διηγήσεων που τον οδηγεί τελικά στην βιβλιοθήκη από όπου προήλθε το βιβλία μυστήριο με την αφιέρωση της Μπλούμα. Όταν φτάνει στην λύση σχεδόν τίποτα δεν υπάρχει από τον άνθρωπο συλλέκτη ούτε την βιβλιοθήκη του, παρά σκόρπιες διηγήσεις για τη ζωή του στην παραλία της Ρότσα στην Ουρουγουάη, αρκετές όμως για να τον δούμε έστω και σε ελλειπτικά πλάνα. Η βιβλιοθήκη του είναι σαν ναυαγισμένο κουφάρι που αναδύεται από την άμμο, γεμάτο τραύματα, σημαδεμένη ανεπανόρθωτα.

Τα βιβλία αποτέλεσαν για τον Κάρλος, φανατικό συλλέκτη, αναγνώστη και εραστή της Μπλούμα, δομικό υλικό πέρα από το πλάσιμο της προσωπικότητας και καταφύγιο συλλογισμών, τον ίδιο τον εαυτό του. Τα χρησιμοποίησε ως πρώτη ύλη, ως τούβλα για την κατασκευή μιας ανθρώπινης φωλιάς που προστατεύει από το κρύο, κρατάει τη βροχή, σταματάει τη δημόσια θέαση, δροσίζει, ένα σπίτι αυτό καθεαυτό. Τα βιβλία σπίτι, όπου οι τοίχοι αντί για χρώμα ή ταπετσαρία να είναι τίτλοι βιβλίων, κολλημένοι με τσιμεντόσκονη, και όχι βαλμένα κατά κατηγορίες, κατά αύξοντα αριθμό ή κάτι άλλο, τέλος πάντων βιβλιοθηκονομικής σύλληψης, αλλά ανάλογα με το σχήμα, τον όγκο, τις ανάγκες της τοιχοποιΐας. Κλειστά και βουβά, το ένα πάνω στο άλλο, σφιχτά κι σταθερά, ώσπου...

Το χάρτινο σπίτι μού την έπαιξε ακριβώς στην τελευταία σελίδα, τρεις αράδες πριν το τέλος, κατάφερε να μου κλέψει ένα δάκρυ. Στον απόσκιο του…
Πώς τα κατάφερα πάλι και γύρισε στο μελό. Αδιόρθωτη.
Να το προσέξω την επόμενη φορά. Γεια

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Επίθεση δέχτηκε πριν λίγες μέρες η μικρή βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων που βρίσκεται στη πλατεία του Αγίου θωμά στο Γουδή Αμπελοκήπων.
Η βιβλιοθήκη λειτουργούσε απο το 1979 σε κτίριο, το οποίο δεν πληρούσε τις προδιαγραφές για στέγαση βιβλίων, μιας και ήταν λυόμενο, φτιαγμένο από αμίαντο, αυθαίρετο και παλιό, με αποτέλεσμα την εισροή νερού σε κάθε δυνατή καταιγίδα...
Το 2006 ο Δήμος Αθηναίων και ο Πολιτισμικός Οργανισμός αυτού, στον οποίο ανήκει άμεσα η βιβλιοθήκη αποφάσισε να βάλει λουκέτο στο κτήριο και οι υπάλληλοι πήραν εντολή να αμπαλάρουν τα βιβλία σε κούτες και να φύγουν αφού απορροφήθηκαν κατά πλειοψηφία τους από την Κεντρική Βιβλιοθήκη.
Από τον Ιανουάριο του 2007 που έκλεισε η βιβλιοθήκη, έχουν γίνει επανειλημμένες παρακλήσεις στις αρμόδιες αρχές για την μεταφορά των βιβλίων σε ασφαλές μέρος, Αλλά μάταια, κανείς δεν ασχολιόταν με τη βιβλιοθήκη και την τύχη της... την άφησαν στο έλεος των βανδάλων και των κακοποιών στοιχείων της περιοχής... ώσπου πριν από λίγες μέρες δέχτηκε άγρια επίθεση βανδάλων και την κατέστρεψαν ολοσχερώς... (βιβλία και αρχεία και την υποδομή της... ΟΛΑ)

Οι αρχές χωρίς καμία οργάνωση και σε κατάσταση πανικού πλέον έστειλαν τους παλιούς υπαλλήλους να μαζέψουν ότι απέμεινε. Ούτε καν έναν εργάτη δεν έστειλαν... αυτό είναι το ενδιαφέρον τους για τον πολιτισμό... τι να σου κάνει μια βιβλιοθήκη , τι προβολή μπορεί να προσφέρει μια βιβλιοθήκη αφού πολλοί λίγοι διαβάζουν. Τι κι αν ένας πνευματικός πνεύμονας εξέπνευσε... κανένα πρόβλημα. Και σημειωτέον ότι διέθετε το μοναδικό παιδικό τμήμα βιβλιοθήκης σε όλο το Δήμο Αθηναίων... πολλά παιδιά (ενήλικες τώρα) είχαν μεγαλώσει με τα βιβλία της...

Ο κόσμος που συνήθιζε να επισκέπτεται την βιβλιοθήκη διαμαρτυρόταν για το κλείσιμό της... και απορούσε στη συνέχεια για την εγκατάλειψη του χώρου στην τύχη του, μαζί με τα αμπαλαρισμένα βιβλία...και να τώρα τα αποτελέσματα... Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ δεν υπάρχει πλέον. Μπράβο στο Δήμο Αθηναίων και στον Πολιτισμικό Οργανισμό για την μέριμνα που έδειξαν για την ασφάλεια της. Ιδού κύριοι ο ελληνικός Πολιτισμός μας.

Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι από το "Indymedia"
Περισσότερα για το θέμα και εκτενή συζήτηση διαβάστε στο: http://librinfoscience.blogspot.com

ΝΕΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ιστορικό Αρχείο

Σεμινάρια για την ιστορία των Πανεπιστημίων

ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ

Κλάας Χούιτσινγκ, Ο Βιβλιοφάγος: τελικά κάνει καλό το διάβασμα, μυθιστόρημα, μεταφρ. Χριστίνα Ντρέκου, Εμπειρία Εκδοτική, Αθήνα 2003, 186 σ.

Πώς να ξεκινήσει κανείς μια τέτοια στήλη; Από ποιο βιβλίο, ποιο είναι το πιο σημαντικό, το βιβλίο ορόσημο; Κοιτάζω το ράφι της βιβλιοθήκης μου, σκαλίζω το ράφι του μυαλού μου για να διαλέξω το πρώτο βιβλίο για γνωριμία. Το κριτήριο θα πρέπει να είναι ο χρόνος; Μια αναδρομή από το παρελθόν και ένα πλησίασμα προς το παρόν, ή μια πιο χαλαρή επιλογή ανάλογα με την προσωπική διάθεση της στιγμής, της τύχης, της συγκυρίας; Ας επιλέξουμε την δεύτερη προσέγγιση, χωρίς λογική και σύστημα, με την παρόρμηση για οδηγό. Παρόρμηση, λοιπόν, το γαλάζιο παγόνι στο ελληνικό εξώφυλλο του Βιβλιοφάγου, έργο του Tamas Galambos του 1989 με τίτλο «Παγόνι με ακρίδα».
Παρόλα αυτά δεν γίνεται να πάμε παρακάτω χωρίς μια έστω και περαστική αναφορά στα βιβλία για βιβλία σταθμούς (και ίσως επανέλθουμε σε αυτά κάποτε). Σε τρία τουλάχιστον: στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στο ξεκίνημα αυτής του 1950 ο βασιλιάς των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας Ray Brandbury γράφει το Farhenheit 451, όπου τα βιβλία και ο κόσμος τους είναι όχι μόνον άχρηστα αλλά και επικίνδυνα. Λίγο αργότερα, Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν μιλά για την εφηβεία ενός κοριτσιού που μεγαλώνει, τρέφεται και ωριμάζει μέσα από τα διαβάσματά της στην ταράτσα του σπιτιού της και, Το όνομα του Ρόδου του Umberto Eco, το μεσαιωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα που γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ευρώπη, έγινε ταινία, καθιέρωσε τον συγγραφέα του και υπογράμμισε τη δύναμη του γραπτού λόγου, της ελεύθερης σκέψης και των φόβων που γεννά στους ανθρώπους.
Ο Βιβλιοφάγος κυκλοφόρησε το 1994. Μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2003. Στην πραγματικότητα ο Βιβλιοφάγος δεν είναι ένας. Υπάρχει μια καραμπόλα από αυτό το είδος που τελικά περιλαμβάνει και εμάς, τους αναγνώστες του. Η ανάγνωσή του δεν είναι εύκολη, ένας περίπατος στο κείμενο. Το αντίθετο είναι σύνθετη, πυκνή, γεμάτη διακοπές, από τον ένα βιβλιοφάγο τον θεολόγο Γιόχαν Γκέοργκ Τίνιο που ζει ανάμεσα στον 18ου αι. και τον 19ο αι., στον άλλο σύγχρονό μας Φαλκ Ράινχολντ που σκοντάφτει πάνω στο Τίνιο, τον φαντάζεται, τον συγκρίνει με τον εαυτό του και με παρενθετικές παρεμβάσεις του συγγραφέα Κ.Χ. που κάνει σχόλια, ρωτάει την άποψή μας, μας ψιλοκατευθύνει, κάνει σαν να μας ξέρει από κοντά, άλλοτε με διάθεση χαλαρή άλλοτε κάπως κυνική. Και συνέχεια παρεμβάλλονται αποσπάσματα περί βιβλίων, γραφής και ανάγνωσης πολλών συγγραφέων από διαφορετικές εποχές. Ένας χορός κάθετων και οριζόντιων παρεμβάσεων που μπαίνουν στο προσκήνιο. Μας τοποθετούν απέναντι στα διαβάσματά μας. Ό, τι και να διαβάσουμε εντέλει προβάλλουμε δικές μας ιστορίες. Τι κάνουν οι συγγραφείς, τι οι κριτικοί, και αν το αναγνωστικό κοινό είναι ένα παγόνι, όπως λέει ένας συγγραφέας τον οποίο παραθέτει ο συγγραφέας, τότε κάθε συγγραφέας «που επιθυμεί να αρέσει και έχει την εύνοια του κοινού και του τελευταίου αναγνώστη του, πρέπει να ερωτευτεί την ουρά και τη φωνή του κοινού» (σ. 157).
Ο Τίνιος παρασύρεται από το πάθος του, τη συγκέντρωση βιβλίων και περισσότερων βιβλίων, με αποτέλεσμα να κλέβει χρήματα προκειμένου να τα αποκτήσει και εντέλει να σκοτώσει. Ο σύγχρονος Φαλκ, χαρακτήρας πλασμένος από τον Κ.Χ. που μετέρχεται ανορθόδοξων μέσων για να αποκτήσει όλα τα έργα του Τίνιου, λειτουργεί ως ενδιάμεσός του στον Τίνιο, τα διαβάσματα, και τα ερωτήματα που έχουν τεθεί γύρω από τη διαδικασία της ανάγνωσης, των στόχων του συγγραφέα, το ζητούμενο της γραφής και δημοσιοποίησης. Μερικές φορές μπαίνουν το ένα πίσω από το άλλο, γραμμικά, σαν στρατιωτάκια που στέκονται ξεκρέμαστα μέσα στα εισαγωγικά τους (μιας και είναι μυθιστόρημα δεν χρειάζεται εκείνη η ακρίβεια για το πού το λένε ακριβώς, με ποια αφορμή). Απάντηση είναι οι ιστορίες η αναπλασμένη παλιά και η κατασκευασμένη σύγχρονη. Μεγάλη κουβέντα δηλαδή. Διαβάστε το, να τα πούμε.
Άντε χτύπησα τις 600 λέξεις, να μην σας κουράσω άλλο, την άλλη εβδομάδα πάλι.

ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΗΛΗ

ΣΤΗΛΗ

ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ

Στόχος αυτής της στήλης είναι να εντοπίσει και να φέρει στην επιφάνεια μια ειδική κατηγορία βιβλίων, εκείνα που αναφέρονται σε βιβλία. Βιβλία που μιλάνε για τη δύναμη των βιβλίων πάνω στις ζωές των ανθρώπων που αλλάζουν, πλουτίζουν, προκαλούν την σκέψη τους. Βιβλία που είναι τα ίδια πρωταγωνιστές της πλοκής, άλλα που αποτελούν τον περιβάλλοντα χώρο της δράσης και υποβάλλουν με την ατμόσφαιρά τους. Βιβλία που μιλάνε για τον εαυτό τους, για την ιστορία τους, για τον τρόπο παρασκευής τους. Βιβλία που σχετίζονται, έστω και μακρινά με την αλυσίδα των ανθρώπων που τα φτιάχνουν, τα υλικά που χρειάζονται. Βιβλία με αληθινές ή φανταστικές βιβλιοϊστορίες. Βιβλία για μεγάλους και για παιδιά. Βιβλία για τα ίχνη που αφήνουν τα ίδια στο εαυτό τους. Κάτι σαν να φωτογραφίζονται μέσα από έναν καθρέφτη.
Τέτοια βιβλία ανταλλάσσουμε στον εργασιακό μας χώρο, φτιάχνοντας έναν κοινό κώδικα, δυναμώνοντας τα κοινά μας ενδιαφέροντα.
«Σιγά, αυτό το έχω διαβάσει όταν βγήκε»,
«Αποκλείεται να το έχεις»,
«Είναι αυτό με το παγώνι στο εξώφυλλο;»,
«Πώς και μου ξέφυγε; Πότε το πήρες;»
Κάθε εβδομάδα και ένα βιβλίο για να έχουμε να λέμε αν μας άρεσε και τι…. Ας φέρει ο καθένας το διάβασμά του, την άποψή του, το δικό του…

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Οι άνθρωποι των βιβλίων δεν είναι άνθρωποι έξω, πέρα ή χαμένοι σε κάποια γωνιά της κοινωνίας. Αντίθετα, βρίσκονται σε όλες τους τις εκφάνσεις στην καρδιά της, απευθύνονται σε όλα τα μέλη της σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, με ποικίλους γνωστούς τρόπους αλλά και έμμεσα. Από το σχολείο έως τα γεράματα, στην ιδιωτική τους ζωή, στην δημόσια σφαίρα του επαγγελματισμού.
Έχουν, έχουμε την επιλογή να κάνουμε την παρουσία μας αισθητή δυναμικά ή απλά να βρισκόμαστε πίσω από κάποιον πάγκο και να τρομοκρατούμε τους άλλους προβάλλοντας δυσκολίες, με διάφορους κανόνες και γραφειοκρατικές διαδικασίες, αξιώνοντας ησυχία και τάξη, χωρίς καλή διάθεση και χαμόγελο.
Οι άνθρωποι των βιβλίων έχουν τη δυνατότητα να χαράξουν τη ζωή άλλων ανθρώπων ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στον κόσμο και στους κόσμους του νου, να καλλιεργήσουν τις αισθήσεις και να πυροδοτήσουν αισθήματα.
Είναι άνθρωποι των βιβλιοθηκών στην Αμερική που εντόπισαν την ανάγκη των μεταναστών, πολλοί από τους οποίους δεν ήξεραν καν να διαβάζουν και να γράφουν τη δική τους γλώσσα, να μάθουν αγγλικά προκειμένου να διευκολύνουν τη ζωή τους και τη διαδικασία ενσωμάτωσης. Έτσι προσέφεραν δωρεάν μαθήματα γλώσσας σε ώρες που οι μετανάστες μπορούσαν να παρακολουθήσουν, δηλαδή μετά τις ώρες της δικής τους εργασίας. Αργά, νύχτα βράδυ, Κυριακές. Χωρίς να περιμένουν άλλη αμοιβή από το να επιτύχουν τον στόχο τους. Ήταν η συνταγή της δημοφιλίας των βιβλιοθηκών και των ανθρώπων τους στην Αμερική και ο δρόμος για την εξάπλωσή και το βαθύ ρίζωμά τους που δημιούργησε μια δυνατή παράδοση.
Οι άνθρωποι των βιβλίων έχουν το μοίρασμα μέσα τους γιατί ξέρουν ότι δεν ωφελεί να το κρατούν για τον εαυτό τους, γιατί νόημα έχει το πέρασμα από άνθρωπο σε άνθρωπο, η επαφή και η επικοινωνία του ανθρώπινου, οι κουβέντες και οι σκέψεις που γεννιούνται στη διαδρομή. Δεν θέλουν να κρατούν τα βιβλία βουβά και ακίνητα στα ράφια, θέλουν να βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Δεν θέλουν να ξέρουν τα εργαλεία πληροφόρησης για την πάρτη τους, θέλουν να δείχνουν πώς μπορεί ο καθένας να φτάσει στην πληροφορία που χρειάζεται.
Οι άνθρωποι των βιβλίων δεν αξιολογούν τις ανάγκες των άλλων, δεν αξιολογούν τους άλλους με κριτήρια όπως το χρώμα του δέρματός τους, τη θρησκεία και τα πιστεύω τους, τις κοινωνικές τάξεις, τη χώρα από όπου έρχονται, τη γλώσσα που μιλάνε, πώς μιλάνε. Προσπαθούν να καταλάβουν. Καταλαβαίνουν γιατί όπως τα βιβλία είναι πολλά, διάφορα και ποικίλα έτσι είναι και οι άνθρωποι. Ο Σάιμον από την Ουγκάντα σήμερα είναι διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Βιβλιοθήκης της ταραγμένης χώρας του. Ως παιδί ήταν αποκλεισμένος από τη μάθηση και ποτέ δεν θα είχε μάθει γράμματα αν η βιβλιοθηκάριος του αγγλικού σχολείου δεν του τα μάθαινε κρυφά, με κίνδυνο να χάσει τη δουλειά της και να στιγματιστεί. Δεν την ξεχνά αν και χάθηκαν, δεν ειδώθηκαν ποτέ ξανά όταν ο Σάιμον μεγάλωσε.
Οι άνθρωποι των βιβλίων είναι γενναίοι γιατί ξέρουν την αξία τους, έχουν άποψη και βγαίνουν από το δρόμο τους, δεν φυλακίζονται σε τεχνιτούς περιορισμούς, υποστηρίζουν πάντα την ανοικτή πρόσβαση στην πληροφόρηση, τη γνώση, τη σοφία που με κόπο στάλα στάλα μαζεύει η ανθρωπότητα με την ελπίδα να ζήσει ένα καλύτερο παρόν, να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον. Είναι οπαδοί της Ουτοπίας.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ιστορικό Αρχείο

Σεμινάρια για την ιστορία των Πανεπιστημίων

Για πληροφορίες στο:
www.archive.uoa.gr

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Το περιοδικό
HISTOREIN / ιστορείν
a review of the past and other stories

σας προσκαλεί στην παρουσίαση του καινούριου τεύχους του με θέμα

Ιστορία και Ουτοπία

την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007 και ώρα 19:30
στο Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών
(Σκουφά 45, Αθήνα)

Στην εκδήλωση θα συζητήσουν δύο από τους συγγραφείς του τεύχους,
ο Αντώνης Λιάκος (Παν. Αθηνών) και η Ιωάννα Λαλιώτου (Παν. Θεσσαλίας),
με την Αθηνά Αθανασίου (Πάντειο Παν.), τον Νίκο Μπακουνάκη (Πάντειο Παν.)
και τον Γιάννη Παπαθεοδώρου (Παν. Ιωαννίνων) για την ουτοπία και την ιστορία.

ΑΔΕΙΕΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Σάββατο, 13 Οκτωβρίου

Εκδήλωση για την έναρξη λειτουργίας
στην Ελλάδα των αδειών προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας & Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ Α.Ε.) διοργανώνει το Σάββατο, 13 Οκτωβρίου εκδήλωση για την έναρξη της λειτουργίας στην Ελλάδα των αδειών προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας CREATIVE COMMONS. Επίσημος προσκεκλημένος της εκδήλωσης είναι ο Καθηγητής Νομικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Stanford, Lawrence Lessig. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο Holiday Inn.

Οι άδειες CREATIVE COMMONS επιτρέπουν την ελεύθερη χρήση ενός έργου πέρα από τα όρια του «fair use». Προτείνουν κυρίως τη μη αποκλειστική εκμετάλλευση του έργου, την τήρηση διατυπώσεων για την απονομή των σχετικών αδειών και το μαρκάρισμα των έργων προκειμένου να είναι δυνατός ο εύκολος εντοπισμός τους με τη χρήση μηχανών αναζήτησης περιεχομένου στο Διαδίκτυο. Σκοπός του συστήματος των αδειών CREATIVE COMMONS δεν είναι η ανατροπή ή κατάργηση της πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά ο επαναπροσδιορισμός των κανόνων της και η δημιουργία νέας ισορροπίας δημιουργών, χρηστών και έργων πνευματικής ιδιοκτησίας με βάση τις αρχές του Διαδικτύου.

Μεταξύ των ομιλητών της εκδήλωσης είναι ο Καθηγητής του ΕΜΠ Παναγιώτης Τσανάκας, Πρόεδρος ΕΔΕΤ Α.Ε., η Διονυσία Καλλινίκου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Νομικής Επιστήμης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο Θεόδωρος Καρούνος, Επιστημονικός Συνεργάτης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ο Μαρίνος Παπαδόπουλος, Δικηγόρος Αθηνών. Επίσης, εισηγήσεις θα κάνουν γνωστοί Ελληνες δημιουργοί πολιτιστικού περιεχομένου.
Η εκδήλωση ξεκινά στις 13।00 και η εγγραφή συνέδρων και προσκεκλημένων αρχίζει στις 12.15. Το πλήρες πρόγραμμα της εκδήλωσης θα είναι διαθέσιμο στο διαδικτυακό τόπο του προγράμματος e-business forum.

Περισσότερες πληροφορίες:
http://www.ebusinessforum.gr
Επικοινωνία:
Έφη Βουζίκα
E-mail: evouzika@grnet.gr
Τηλ.: 210 7474259
Για την ΕΔΕΤ Α.Ε.

Το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας & Τεχνολογίας λειτουργεί ως Α.Ε. του Υπουργείου Ανάπτυξης (Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας), με κύριο σκοπό τη παροχή προηγμένων δικτυακών υπηρεσιών προς την Ακαδημαϊκή, Ερευνητική και Εκπαιδευτική κοινότητα της χώρας. Παράλληλα με την ανάπτυξη και λειτουργία του Εθνικού Ερευνητικού – Εκπαιδευτικού δικτύου, η ΕΔΕΤ Α.Ε. αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και συντονίζει έργα για την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υποδομών (e-infrastructures) στην υπηρεσία της έρευνας και της εκπαίδευσης, και δράσεις για την προώθηση του ηλεκτρονικού εμπορίου (e-επιχειρείν). Η ΕΔΕΤ A.E. έχει αναθέσει την ανάπτυξη και τη διαχείριση του δικτύου κορμού σε Κέντρα Διαχείρισης Δικτύων ΑΕΙ, ΑΤΕΙ και Ερευνητικών Κέντρων της χώρας που συνιστούν το Κατανεμημένο Κέντρο Διαχείρισης Δικτύου – VNOC. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τον δικτυακό τόπο της ΕΔΕΤ: http://www.grnet.gr

e-business forum:
Το e-Βusiness Forum αποτελεί έργο του Ε.Π. «Κοινωνία της Πληροφορίας» είναι ένας μόνιμος μηχανισμός διαβούλευσης της Πολιτείας με την επιχειρηματική και ακαδημαϊκή κοινότητα. Κύριος σκοπός του είναι η επεξεργασία θέσεων και προτάσεων που προάγουν την ηλεκτρονική επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, καθώς και τη διάδοση του ηλεκτρονικού επιχειρείν στις ελληνικές επιχειρήσεις (http://www.ebusinessforum.gr/).

Ο Lawrence Lessig (URL: http://www.lessig.org) είναι Καθηγητής Νομικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Stanford, Νομική Σχολή, των Η.Π.Α. και ιδρυτής του Center for Internet and Society στο Πανεπιστήμιο αυτό. Έχει διατελέσει Καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Harvard και στο Πανεπιστήμιο του Chicago. Έχει βραβευθεί και τιμηθεί διεθνώς για το επιστημονικό έργο του στον τομέα του Δικαίου και Διαδικτύου (Scientific American’s Top 50 Visionaries). Είναι συγγραφέας των best-sellers «Code version 2.0» (2006), «Free Culture» (2004), «The Future of Ideas» (2001), «Code and Other Laws of Cyberspace» (1999), και αρθρογραφεί στο περιοδικό Wired. Είναι Chairman του οργανισμού Creative Commons, και μέλος του διοικητικού συμβουλίου των οργανισμών Free Software Foundation, Electronic Software Foundation, Public Knowledge, και Public Library of Science.

H Ελληνική έκδοση των αδειών Creative Commons συντάχθηκε από τους κ. Μαρίνο Παπαδόπουλο και Δρ. Πρόδρομο Τσιαβό με την επιστημονική εποπτεία της καθηγήτριας της Νομικής Σχολής Αθηνών κ. Καλλινίκου και το συντονισμό του κ. Θεόδωρου Καρούνου στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας Ι3 του e-Business Forum. Οι συντάκτες της άδειας έλαβαν υπόψη τους τα σχόλια των κ. Αλέξιου Ζαβρά, Catharina Maracke και Paul Keller, όπως επίσης και όλων των εθελοντών που συμμετείχαν στις συναντήσεις της ομάδας εργασίας Ι3-(http://www.ebusinessforum.gr/I3/ του e-Business Forum. Η μετάφραση του FAQ- http://wiki.creativecommons.org/FAQ στην Ελληνική Γλώσσα έγινε από τους κ. Αλέξανδρο Νούσια και κ. Ζήνωνα Μούσμουλα.