ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

Οι άνθρωποι των βιβλίων δεν είναι άνθρωποι έξω, πέρα ή χαμένοι σε κάποια γωνιά της κοινωνίας. Αντίθετα, βρίσκονται σε όλες τους τις εκφάνσεις στην καρδιά της, απευθύνονται σε όλα τα μέλη της σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, με ποικίλους γνωστούς τρόπους αλλά και έμμεσα. Από το σχολείο έως τα γεράματα, στην ιδιωτική τους ζωή, στην δημόσια σφαίρα του επαγγελματισμού.
Έχουν, έχουμε την επιλογή να κάνουμε την παρουσία μας αισθητή δυναμικά ή απλά να βρισκόμαστε πίσω από κάποιον πάγκο και να τρομοκρατούμε τους άλλους προβάλλοντας δυσκολίες, με διάφορους κανόνες και γραφειοκρατικές διαδικασίες, αξιώνοντας ησυχία και τάξη, χωρίς καλή διάθεση και χαμόγελο.
Οι άνθρωποι των βιβλίων έχουν τη δυνατότητα να χαράξουν τη ζωή άλλων ανθρώπων ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στον κόσμο και στους κόσμους του νου, να καλλιεργήσουν τις αισθήσεις και να πυροδοτήσουν αισθήματα.
Είναι άνθρωποι των βιβλιοθηκών στην Αμερική που εντόπισαν την ανάγκη των μεταναστών, πολλοί από τους οποίους δεν ήξεραν καν να διαβάζουν και να γράφουν τη δική τους γλώσσα, να μάθουν αγγλικά προκειμένου να διευκολύνουν τη ζωή τους και τη διαδικασία ενσωμάτωσης. Έτσι προσέφεραν δωρεάν μαθήματα γλώσσας σε ώρες που οι μετανάστες μπορούσαν να παρακολουθήσουν, δηλαδή μετά τις ώρες της δικής τους εργασίας. Αργά, νύχτα βράδυ, Κυριακές. Χωρίς να περιμένουν άλλη αμοιβή από το να επιτύχουν τον στόχο τους. Ήταν η συνταγή της δημοφιλίας των βιβλιοθηκών και των ανθρώπων τους στην Αμερική και ο δρόμος για την εξάπλωσή και το βαθύ ρίζωμά τους που δημιούργησε μια δυνατή παράδοση.
Οι άνθρωποι των βιβλίων έχουν το μοίρασμα μέσα τους γιατί ξέρουν ότι δεν ωφελεί να το κρατούν για τον εαυτό τους, γιατί νόημα έχει το πέρασμα από άνθρωπο σε άνθρωπο, η επαφή και η επικοινωνία του ανθρώπινου, οι κουβέντες και οι σκέψεις που γεννιούνται στη διαδρομή. Δεν θέλουν να κρατούν τα βιβλία βουβά και ακίνητα στα ράφια, θέλουν να βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Δεν θέλουν να ξέρουν τα εργαλεία πληροφόρησης για την πάρτη τους, θέλουν να δείχνουν πώς μπορεί ο καθένας να φτάσει στην πληροφορία που χρειάζεται.
Οι άνθρωποι των βιβλίων δεν αξιολογούν τις ανάγκες των άλλων, δεν αξιολογούν τους άλλους με κριτήρια όπως το χρώμα του δέρματός τους, τη θρησκεία και τα πιστεύω τους, τις κοινωνικές τάξεις, τη χώρα από όπου έρχονται, τη γλώσσα που μιλάνε, πώς μιλάνε. Προσπαθούν να καταλάβουν. Καταλαβαίνουν γιατί όπως τα βιβλία είναι πολλά, διάφορα και ποικίλα έτσι είναι και οι άνθρωποι. Ο Σάιμον από την Ουγκάντα σήμερα είναι διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Βιβλιοθήκης της ταραγμένης χώρας του. Ως παιδί ήταν αποκλεισμένος από τη μάθηση και ποτέ δεν θα είχε μάθει γράμματα αν η βιβλιοθηκάριος του αγγλικού σχολείου δεν του τα μάθαινε κρυφά, με κίνδυνο να χάσει τη δουλειά της και να στιγματιστεί. Δεν την ξεχνά αν και χάθηκαν, δεν ειδώθηκαν ποτέ ξανά όταν ο Σάιμον μεγάλωσε.
Οι άνθρωποι των βιβλίων είναι γενναίοι γιατί ξέρουν την αξία τους, έχουν άποψη και βγαίνουν από το δρόμο τους, δεν φυλακίζονται σε τεχνιτούς περιορισμούς, υποστηρίζουν πάντα την ανοικτή πρόσβαση στην πληροφόρηση, τη γνώση, τη σοφία που με κόπο στάλα στάλα μαζεύει η ανθρωπότητα με την ελπίδα να ζήσει ένα καλύτερο παρόν, να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον. Είναι οπαδοί της Ουτοπίας.